Hoe ik mijn eerste huis kocht...

Ik kan me nog goed herinneren dat ik mijn eerste huis kocht. Het was een appartement dat nog gebouwd moest worden. Er waren alleen wat tekeningen en plattegronden bekend en ik moest beslissen op basis van de papieren beschrijving.

Ik ben langs de plek gereden waar het appartement gebouwd zou worden, om te kijken hoe het daar was. Maar in plaats van een gebouw in aanbouw, stond er een oud ziekenhuis. Ik kon me maar moeilijk voorstellen hoe mijn nieuwe appartement op die plek eruit zou komen te zien.

Daarbij vroeg ik me af, hoe lang de bouw zou gaan duren. Er moest eerst gesloopt worden, daarna moest de grond gesaneerd worden en pas dan kon het appartementengebouw met meer dan honderd woningen gebouwd worden. Wanneer kon ik in mijn nieuwbouw appartement wonen? En wat voor uitzicht zou ik eigenlijk krijgen van vier hoog?

Op de tekeningen en in de glossy brochure zag alles er prachtig uit. Ik had niet veel andere keuzes op dat moment (er werd niet veel gebouwd en er waren weinig bestaande huizen te koop), dus kocht ik een appartement. Maar hoe moest ik dat betalen? Er moest een hypotheek gesloten worden. Bij welke bank kon ik die krijgen en hoeveel ging dat me kosten? Zou er nog verschil in hypotheken zijn en wanneer zou ik dat uiterlijk geregeld moeten hebben?

Ik werkte lange dagen in de automatisering, dus tijd om alles te regelen was schaars. Bovendien waren er nog veel meer zaken die geregeld moesten worden. Ik kon kiezen of ik de standaard keuken zou willen hebben. Deze was door de projectontwikkelaar bedacht. Als ik die niet wilde, moest ik op pad om zelf een keuken uit te zoeken.

Als ik de standaard keuken wilde, kon ik trouwens ook nog kiezen uit kleur van kastjes, kleur en vorm van de tegels, en kleur en soort van het aanrechtblad. Diezelfde keuze moest gemaakt worden voor de badkamer. Standaard of niet. Welke tegels, welk sanitair, welke aansluitingen?

Ook kon er nog van alles aan het appartement veranderd worden. Hoe zou ik dat laten doen? Hoeveel zou het verplaatsen van muurtjes kosten en was het me dat waard.

Uiteindelijk heb ik, voornamelijk vanwege tijdgebrek, de standaard keuken en badkamer gekozen. Dat scheelde mij veel zoekwerk naar leveranciers en ik hoefde ook niet elke zaterdag op pad om naar de meubelboulevard, keukencentra en badkamerleverancier te gaan. Nadeel was natuurlijk wel, dat ik maar een beperkte keuze had in soort en kleur van tegels, kastjes en sanitair.

De keuken heb ik helemaal in wit laten uitvoeren. Witte kastjes, witte tegels op de muur en een wit aanrechtblad. Helaas was er geen inbouwapparatuur bij inbegrepen, dus die zou ik later wel kopen.

Het zal je niet verbazen dat ik ook de badkamer in wit heb laten installeren. Ik hoefde geen bad, dat vond ik toen niet nodig (daar heb ik achteraf wel spijt van gehad). Ik had ook geen behoefte aan veel luxe, dus ik was met de standaard badkamer prima tevreden.

Voor de inrichting van de ruimtes heb ik wel meerwerk laten doen. Ik heb een muurtje weg laten halen, waardoor ik een veel grotere woonkamer kreeg. Ik had dan wel een slaapkamer minder, maar die had ik toch niet nodig. En dan kon ik ook rechtstreeks uit de woonkamer naar buiten, het balkon op.

Ondertussen was de bouw van start gegaan. Ik had gehoord dat je regelmatig moest gaan kijken om te weten of alles wel volgens plan wordt uitgevoerd. Ik was daarom iedere week wel een keer op de bouwplaats te vinden. Niet dat ik kon zien of alles volgens plan verliep, zoveel verstand had ik niet van het bouwproces. Maar het was wel intrigerend om te zien wat er per week veranderde.

De ene week was er nog een gat in de grond en de volgende week lagen er funderingen. Nadat de fundamenten klaar waren, werd de vloer voor de begane grond gestort. Toen deze klaar was, heb ik daarop met krijt getekend hoe groot mijn appartement zou worden. Dat viel me nog behoorlijk tegen. Ik dacht dat ik een ruim appartement zou krijgen, veel groter dan mijn gehuurde kamers.

Maar toen ik de tekening bekeek, leken de kamers me toch wel erg klein. Ik vroeg bijvoorbeeld af of mijn bed wel in de slaapkamer zou passen. Ik wist natuurlijk van de tekening dat het wel paste, maar als je zo naar de grond staat te kijken, wordt het minder vanzelfsprekend.

Zodra de vloer van de begane grond voldoende droog was, werden de muren van de eerste verdieping gebouwd en zo vorderde de bouw iedere week. Na enkele maanden was de vierde verdieping bereikt en begon het voor mij spannend te worden.

Nu kon ik kijken of de muren op de goede plaats stonden en of de aansluitingen in de keuken en de badkamer juist waren geplaatst. Er waren nog geen buitenmuren, ramen of deuren, maar ik kon door mijn appartement lopen! Wat was ik blij.

Het leek me nog steeds wel kleiner dan op de bouwtekening, dus heb ik (voor de zekerheid) alles opgemeten. Ik maakte me zorgen over de inrichting en of al mijn spullen wel zouden passen. De maatvoering klopte precies en vanaf dat moment werd het appartement steeds mooier.

Het is trouwens een bekend verschijnsel dat woningen tijdens de bouwfase kleiner lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Zodra een huis helemaal klaar is, hebben veel mensen de indruk dat er meer ruimte is dan tijdens de bouw.

Inmiddels was ik bij de notaris geweest voor de officiële kant van de zaak. Toen de begane grond bijna klaar was, kon ik naar de notaris. Een echte ouderwetse notaris aan een donker eiken bureau. Aan de muur allerlei posters van veilingen van onroerend goed uit begin 1900.

Daar werd ik officieel eigenaar (van een appartement dat nog gebouwd moest worden). Er moest een hele stapel papierwerk getekend worden. Al deze aktes had ik vooraf gelezen en ik wilde ze ook echt begrijpen. Aangezien ik nog nooit eerder een huis gekocht had, was ik blij dat de notaris alles nog eens goed uitlegde. En gelukkig was mijn vader ter ondersteuning meegekomen, zodat we samen alles konden begrijpen wat de notaris te vertellen had. Achteraf had ik geen vragen meer.

Ik had begrepen dat ik eigenaar was geworden van een gedeelte van het gebouw en de onderliggende grond (samen met alle eigenaren). Ook was ik lid geworden van de Vereniging van Eigenaren en wist ik dat ik ieder jaar aan de gemeente moest blijven betalen voor het recht van erfpacht op de grond (en dat de erfpacht na vijftig jaar herzien zou worden). Ik zou me moeten houden aan het huishoudelijk reglement en er zou ieder jaar een vergadering zijn. En vanaf die dag moest ik ook betalen.

Vanaf dat moment kreeg ik inderdaad de eerste rekeningen. Niet dat ik dat erg vond, integendeel. Bij iedere rekening die ik kreeg, was mijn appartement verder klaar. Bovendien had ik een hypotheek waaruit ik al die rekeningen kon betalen, dus ik hoefde alleen de bank een bericht te geven om te betalen.

Ik betaalde de aannemer graag voor het werk dat hij gedaan had. Dus als de fundering klaar was, betaalde ik mijn deel. Zodra de vloer van mijn verdieping klaar was, betaalde ik weer een deel. De muren van mijn verdieping, het dak op het gebouw, de reamen en deuren erin, steeds volgde er een betaling. Net zo lang tot het appartement klaar was en de bouwvakkers vertrokken.

Nadat de bouwvakkers vertrokken waren, mocht ik nog een inspectie doen. Ik had zelf geen verstand van huizenbouw, dus ik heb een bouwkundige (van Vereniging Eigen Huis) ingeschakeld. Deze liep door het huis heen en bekeen werkelijk alles.

Hij zag krasjes op deuren, tegels waar stukjes af waren en krassen in ruiten die mij nooit waren opgevallen. Al deze dingen werden door de bouwer nog hersteld. Daarna kreeg ik de sleutels, betaalde mijn laatste termijn en kon ik er wonen!

Nou ja, wonen, het was nogal stoffig (nieuwbouw wordt meestal bezemschoon opgeleverd, dan is het fijne stof nog niet weg) en er lag een kale betonnen vloer. Dus eerst moest er schoongemaakt worden en er moest vloerbedekking komen. Ik vond destijds laminaat nogal mooi, dus heb ik een laminaatvloer gelegd.

In appartementen is dan vaak ook een eis dat er een geluidwerende vloer onder komt, dus die heb ik eronder gedaan. Dan hadden de buren minder last van het geluid dat ik maakte en wist ik zeker dat de vloer voldeed aan de eisen van de Vereniging van Eigenaren.

De vloer maakte het appartement pas echt af. Er moest nog wel meer gebeuren, maar vanaf het moment dat de vloer er lag, voelde ik me er echt thuis. Nu kon de inrichting beginnen. Gordijnen en luxaflex ophangen, het schilderwerk en alles wat er verder nodig is om een huis bewoonbaar en gezellig te maken. Pas daarna kon er (eindelijk) verhuisd worden.

De verhuizing heb ik met wat vrienden zelf gedaan. Ik had een verhuisbedrijf in kunnen schakelen, maar zo veel spullen had ik ook weer niet. Drie auto's vol en een grote aanhanger waren genoeg om alles te verplaatsen.

Achteraf was een verhuisbedrijf best een goed idee geweest, want tijdens de verhuizing zijn twee auto's beschadigd (het was regenachtig en glad) toen een andere bestuurder geen voorrang verleende en is een tafel een hele verdieping naar beneden gevallen (omdat één van ons hem niet langer kon tillen, gelukkig zijn er geen gewonden gevallen). Achteraf lachen we erom, maar als zoiets gebeurt schrik je toch wel even.

Na een middagje sjouwen, stonden alle spullen in het appartement en kon er Chinees gegeten worden met bier erbij. Voor mij een fantastisch moment. Mijn eerste eigen appartement was opgeleverd en ingericht!

Achteraf gezien heb ik met dit appartement geluk gehad. Het uitzicht was fantastisch (dat had ik van tevoren niet onderzocht). Ik keek over alle bebouwing in de omgeving heen. Ik had vrij uitzicht en ook nog eens op het westen, dus bijna ieder avond een prachtige ondergaande zon. De inrichting is altijd eenvoudig gebleven. Tijd en zin om die later nog te veranderen ontbraken. Tot aan de verkoop heb ik er met veel plezier gewoond.

Lees Hier Hoe Ik Mijn Tweede Huis Kocht

Copyright 2010-2013 Alles-Over-Een-Huis-Kopen.com

Powered by SBI!